Op wereldreis, alweer lang geleden, ontdekte ik de overtreffende trap van de fiets. Verlammingsverschijnselen in nek en polsen - not to mention de edele delen - wezen me na 20.000 km op enkele intrinsieke tekortkomingen van het 'bukfiets'-beginsel. In Cambodja verkocht ik mijn mountainbike en aanhanger aan een Hollander, en kocht in Australië de allereerste Trisled. Tienduizenden kilometer was deze trike mijn mobiele huis, en tien jaar later reist ie nog jaarlijks ergens in Europa rond. Ondertussen zit er een kinderzitje op, ik kan me geen beter vervoermiddel der schoolgaande kleuter indenken.
De belangrijkste kwaliteit van een trike is de ergonomie. Het lichaam wordt over een grote oppervlakte ondersteund door een verend gaas. De nek en schouders maken een natuurlijke hoek, er is geen belasting of vibratie in de polsen. De bloedvaten en zenuwen van het perineum worden niet langdurig samengedrukt (voor echte mannen). Op een trike kan je oneindig doorfietsen, enkel zonsondergangen en trattorias kunnen je stoppen. Zelfs voor siësta's is de zetel geschikt.
Dank zij de verbeterde ergonomie kan je je vermogen doelmatiger en langduriger aanwenden. Bovendien is een trike ook veel aerodynamischer dan een rechtopfiets, en zeker dan een rechtop-reisfiets met bagage. Je kan en wil en zal dus niet alleen langer fietsen, je gaat bovendien sneller. Bij de aanschaf van mijn eerste trike in Melbourne gingen daggemiddeldes op een week tijd van 26km/u naar 33km/u, gemiddelde dagafstanden van 100km naar 200 km, en maxima van 120 km naar 250 km.
Bovenstaande kwaliteiten vind je deels terug bij de ligfietsen. Een trike is echter veel veiliger dan een tweewieler. Je kan er niet mee vallen. Uitschuiven in zandige of natte bochten gebeurt gecontroleerd. Als 'rijwiel' mag de trike zowel van de rijbaan als van het fietspad gebruik maken - voor snelfietsers een meevaller. Automobilisten houden meer afstand bij het inhalen dan bij tweewielers. Je kan elke helling zonder slingeren op, al is het aan drie km per uur, en je kan de snelste afdaling baanvast afrazen, al is het aan honderd km per uur. Met de twee wielen vooraan kan je ook in een snelle bocht of bij noodmanoeuvres veilig vol in de remmen. Bij een aanrijding ben je bovendien goed beschermd, en dienen je voeten als schokbreker, niet je hoofd.
Eén ding is zeker, geen enkele menselijke uitvinding genereert zoveel geluk als de trike.
Aanbod
Sinds die eerste trike is veel geëvolueerd in de trikewereld. De pioniers Inspired Cycle Engineering (ICE) en Greenspeed brachten budget-modellen uit, actieve achtervering, voorvering, later nog betere passieve achtervering, de ICE trikes werden opvouwbaar. In de VS scoorde Catrike met een aluminium budgettrike, in Australie is Tri-Sled ondertussen toonaangevend, het Oostenrijkse Bike-Revolution zit met Steintrikes in de off-road niche. In de krimpende ligfietsmarkt zagen ook enkele ligfietsfabrikanten brood in het bouwen van trikes, daarvan overleven HPVelotechnik en AZUB.
We kunnen in theorie al deze merken leveren, als eerste en grootste Belgische trike-adviseur hebben we met alle leveranciers in dit domein al samengewerkt. We volgen al vijftien jaar de evoluties op en testen de meeste trikes op beurzen. Technisch, logistiek en wat betreft prijs/kwaliteit verhouding steekt ICE nu (2015) echter zo ver boven de collegae uit dat het even niet meer de moeite is andere merken in demo te houden. Voor off-road gebruik en voor mensen met bepaalde fysieke beperkingen maken respectievelijk Steintrikes en Hase nog interessante voertuigen.
Wereldreiziger of pendelaar.
De early adopters van het trike concept waren de wereldfietsers. De reistrike zoals Fietser.be die graag samenstelt, is de ultieme wereldreisfiets. Betrouwbare geïntegreerde vering, een hoge derailleur in een 26" wiel, bar end shifters, altijd functionele remmen, robuuste spatborden, ruime en aerodynamische laadcapaciteit, en vanzelfsprekend een zetel waar je dagen en weken wil in hangen. Behalve misschien het extreem ruime verzet, zijn bovenstaande kwaliteiten ook ongeveer wat de dappere Vlaamse pendelfietser nodig heeft. Gravel en koeienvlaaien worden dan regen en strooizout, maar de oplossingen blijven dezelfde.
Opmerking: de website van ICE is recent volledig vernieuwd. Spijtig genoeg zijn de foto's bij dit artikel daarbij verdwenen.
De site van ICE maakt veel goed.
We zien dan ook dat trikes steeds meer ingezet worden voor wat langere pendeltrajecten waar de ergonomie en veiligheid van een tweewieler kan verbeterd worden. Zeker nu elektrisch fietsen gezonde mobiliteit over de middellange afstand voor iedereen mogelijk maakt, wordt de meerwaarde van een - al dan niet elektrische - trike ook voor de dagdagelijkse fietser evident. Trikes combineren de voordelen van de ligfiets (snelheid, comfort en ergonomie) met de stabiliteit van een kart en de vrijheid van een elektrische fiets.
De ICE VTX is een aparte categorie. Hij is bloedmooi maar compleet nutteloos. Zijn voornaamste verdienste ligt er in dat ICE hiermee alle concurrenten terug naar de schoolbanken verwijst. Fietser.be raadt ten sterkste af de VTX van dichtbij te bekijken. Het is een onverantwoord object van verlangen dat men slechts als een lemming furieus naar de einder kan peddelen.
